samostudio

معماری، هنر و تکنیک طراحی و ساخت، که از مهارت های مرتبط با ساخت متمایز می شود. عمل معماری برای برآوردن الزامات عملی و بیانی به کار گرفته می شود و در نتیجه هم در خدمت اهداف مفید و هم زیبایی شناختی است. اگرچه ممکن است این دو انتها از هم متمایز شوند، اما نمی توان آنها را از هم جدا کرد و وزن نسبی داده شده به هر یک می تواند بسیار متفاوت باشد. از آنجایی که هر جامعه ـ ساکن یا عشایری ـ رابطه فضایی با جهان طبیعی و سایر جوامع دارد، ساختارهایی که تولید می کنند، چیزهای زیادی را در مورد محیط (از جمله آب و هوا و آب و هوا)، تاریخ، مراسم، و حساسیت هنری و همچنین جنبه های بسیاری آشکار می کند. از زندگی روزمره, ...ادامه مطلب

 زندگی سالم و ارتباط تنگاتنگ سلامتی با شرایط محیط های مصنوع از جمله مسائلی بود که در معماری دهه 20 میلادی بسیار مورد توجه قرار گرفت و پیرو آن از ساختمان ها,خصوصا خانه های مسکونی به مثابه فضایی آرام,پر نور و سرشار از هوای تازه یاد شدکه بیش از هر چیز می بایست ضامن سلامت ساکنین باشد.دکتر « فلیپ لاول» و همسرش مشتاق و پیشرو در طریقه زندگی سالم بودند. وی مقالات زیادی در این زمینه منتشر کرده و به سهم و نقش معماری در پیشبرد اهدافش اعتقاد داشت. دکتر لاول در سال 1927 از «ریچارد نیوترا» که در آن زمان به عنوان طراح و ناظر در نیویورک و شیکاگو مشغول به کار بوده و از جمله معمارانیست که خانه و ویلا های اشرافی آمریکایی بسیاری در طول فعالیت حرفه ای خود طراحی نموده است,دعوت کرد تا خانه ایی جهت اقامت وی با خانواده اش با معیار ها و توقعاتی که در ذهن داشت بسازد.گفتنی است که دکتر لاول پیش از آن نیز از «پل رودلف»,معمار برجسته آن زمان برای ساخت ویلای ساحلی خود دعوت کرده بود که ساخت آن از سال 1922 تا 1926 به طول انجامید.نتیجه مذاکرات دکتر لاول و ریچارد نیوترا طراحی ساختمانی بود که برای همیشه در تاریخ معماری مدرن ثبت گردید و سالانه هزاران نفر از آن دیدن می کنند.برای دیدن ادامه مطلب به وبسایت سامو استودیو به آدرس samostudio.ir مراجعه فرمایید. ,معماری دهه 20 ...ادامه مطلب

 معماری فضای نمایشگاهی مرکز پمپیدو که توسط رنزو پیانو و ریچارد راجرز صورت گرفته به عنوان یکی از بحث برانگیز ترین و پر سر و صدا ترین بناهای قرن بیستم مطرح شده است . معماران جوان طراح مرکز پمپیدو در یک حرکت کاملا رادیکال و غیر مترقبه از اسلاف خویش فاصله گرفتند . قبلا جوزف پاکستون در طراحی کریستال پالاس ، پیر کویئچی نروی در نمایشگاه تورین و در طراحی آشیانه هواپیما دوتر و کانتامتین در طراحی سالن ماشین آلات در نمایشگاه بین المللی پاريس شیفتگی بی حد و حصر خور را به صنعت تکنولوزی و وامداری طراحی خود را به فناوری پیشرفته روزگار خود نشان داده بودند . اما پیانو و راجرز در این راه گام بلندتری برداشتند . دیگر تکنولوژی رایج جذابیتی نداشت و چیزی پیشرفته تر از آن می بایست اقتدار انسان قرن بیستم بر طبیعت را به نمایش می گذاشت . در نتیجه با سبک طراحی این دو معمار که بعدها High-Tech معروف شد این دو با جهشی باورنکردنی ، از همتایان خود در آن سالها فاصله گرفتند . پاریس همواره یکی از پیشتازان نهضت های هنری – فلسفی ، سیاسی بود و با برنده شدن دو معمار جوان در مسابقه بین المللی مرکز پمپیدو و حمایت از ایده های ناب و خلاقانه ، زمینه خلق ایده های راجرز و پیانو را فراهم کرد . سؤال اصلی این بود که یک مجموعه که بیشتر یادآور یک پالایشگاه عظیم است ( Steels.1997 ) و ضرورتا از پیچیده ترین و پیشرفته ترین تکنولوژی در هر دوره برخوردار است و با اندام هیولایی ، زمخت و صنعتی خود تداعی کننده شکل یک ساختمان باشد ، چگونه می تواند با یکی از ظریف ترین و احساسی ترین نیازهای انسان یعنی هنر ، رابطه ای برقرار کند ؟در مرکز پمپیدو انسان صنعتی در فضایی بین خط تولید و رنگهای انتزاعی در کشاکش است . در دل یک ماشین تمام عیار حرکت می کند و با مجموعه ای عظیم و کثیری از کانال تهویه ، لوله های تاسیساتی ، خرپاهای فلزی ، کابلهای الکتریکی ، پانل های آلومینیومی و استیل و دالانهایی که یادآور سفینه های فضایی هستند از سویی به سوی دیگر می رود . طراحی این مرکز به نوعی پاسخ به دعوت و توصیه برای ایجاد نمایشگاه با سازه های فلزی و اتصالات جوشی بود که در سال 1934 توسط لوکوربوزیه اعلام شده بود . به اعتقاد جنکز ، در مرکز پمپیدو تقریبا همه جنبه های مدرنیسم به نهایت اقرار خلق شدند و رنگ های قرمز و آبی پرچم فرانسه پوسته این بنا که شبی, ...ادامه مطلب

 معماری فضای نمایشگاهی مرکز پمپیدو که توسط رنزو پیانو و ریچارد راجرز صورت گرفته به عنوان یکی از بحث برانگیز ترین و پر سر و صدا ترین بناهای قرن بیستم مطرح شده است . معماران جوان طراح مرکز پمپیدو در یک حرکت کاملا رادیکال و غیر مترقبه از اسلاف خویش فاصله گرفتند . قبلا جوزف پاکستون در طراحی کریستال پالاس ، پیر کویئچی نروی در نمایشگاه تورین و در طراحی آشیانه هواپیما دوتر و کانتامتین در طراحی سالن ماشین آلات در نمایشگاه بین المللی پاريس شیفتگی بی حد و حصر خور را به صنعت تکنولوزی و وامداری طراحی خود را به فناوری پیشرفته روزگار خود نشان داده بودند . اما پیانو و راجرز در این راه گام بلندتری برداشتند . دیگر تکنولوژی رایج جذابیتی نداشت و چیزی پیشرفته تر از آن می بایست اقتدار انسان قرن بیستم بر طبیعت را به نمایش می گذاشت . در نتیجه با سبک طراحی این دو معمار که بعدها High-Tech معروف شد این دو با جهشی باورنکردنی ، از همتایان خود در آن سالها فاصله گرفتند . پاریس همواره یکی از پیشتازان نهضت های هنری – فلسفی ، سیاسی بود و با برنده شدن دو معمار جوان در مسابقه بین المللی مرکز پمپیدو و حمایت از ایده های ناب و خلاقانه ، زمینه خلق ایده های راجرز و پیانو را فراهم کرد . سؤال اصلی این بود که یک مجموعه که بیشتر یادآور یک پالایشگاه عظیم است ( Steels.1997 ) و ضرورتا از پیچیده ترین و پیشرفته ترین تکنولوژی در هر دوره برخوردار است و با اندام هیولایی ، زمخت و صنعتی خود تداعی کننده شکل یک ساختمان باشد ، چگونه می تواند با یکی از ظریف ترین و احساسی ترین نیازهای انسان یعنی هنر ، رابطه ای برقرار کند ؟در مرکز پمپیدو انسان صنعتی در فضایی بین خط تولید و رنگهای انتزاعی در کشاکش است . در دل یک ماشین تمام عیار حرکت می کند و با مجموعه ای عظیم و کثیری از کانال تهویه ، لوله های تاسیساتی ، خرپاهای فلزی ، کابلهای الکتریکی ، پانل های آلومینیومی و استیل و دالانهایی که یادآور سفینه های فضایی هستند از سویی به سوی دیگر می رود . طراحی این مرکز به نوعی پاسخ به دعوت و توصیه برای ایجاد نمایشگاه با سازه های فلزی و اتصالات جوشی بود که در سال 1934 توسط لوکوربوزیه اعلام شده بود . به اعتقاد جنکز ، در مرکز پمپیدو تقریبا همه جنبه های مدرنیسم به نهایت اقرار خلق شدند و رنگ های قرمز و آبی پرچم فرانسه پوسته این بنا که شبی, ...ادامه مطلب

در كاربرد مصالح، هميشه بايد كشوری را كه در آن معمار به تجربه می پردازد، فناوری ساختمانی آن كشور و معيارهايی را كه مردم آنجا به كار می بندند، در نظر داشت. اين واقعيت كه معماران در كشورهای جهان سوم يا در كشورهای كمتر توسعه يافته به مصالح بسيار معدودی دسترسی دارند، تفاوت های زياد ميان اين دو دسته را مبرهن می سازد. با چنين نگرشی تنها در صورتی می توان از معماری در مقياسی جهانی سخن به ميان آورد كه تمام گونه ها، اجزاء و تعداد و شيوه های كاربرد مصالح مدنظر قرار گيرند. بنابراين شايد در تصميم گيری درباره قياس، تمايز و استنتاج های عمومی در مورد معماری های مختلف ـ ورای كيفيت های عام فضايی و موضوعات كلی سازه و ريتم فناوری ساختمان و مصالح عاملی اساسی به حساب می آيند.هر ماده دربردارنده توان بالقوه ساختاری خاص خود است و از نظر فرم پذيری خواص ويژه‌ای دارد. اين بدان معنی است كه هر ماده‌ای فرم خاص خود را می‌طلبد و برخی فرم های حجمی و فضايی خاص را مطرح می سازد و بدين ترتيب صورت فضای معماری را تحت تأثير قرار می‌دهد.بطور كلی انواع مختلف مواد و مصالح مورد استفاده در معماری را از نظر مقياس و نحوه كاربرد در ساختمان، می توان به دو دسته تقسيم نمود:1. مصالح مورد استفاده در مقياس كلان (بزرگ) معماری كه ممكن است بر نظام سازه ای و سامان دهی عملكردی بنا تأثيرگذار باشند.2. مصالح مورد استفاده در مقياس خرد (كوچك) معماری كه ممكن است بر جزئيات معماری و بافت های داخلی و خارجی تأثير بگذارند. اين دو دسته كه به ترتيب ابعاد ساختاری و زيبايی شناختی كاربرد مصالح در معماری را تشكيل می دهند، پيامدهايی را برای موضوعات عام معماری به دنبال دارند: مصالح دسته اول در شخصيت عمومی ساختمان تأثير می گذارند و سازمان دهی سازه ای، تناسبات، كيفيت موزون ساختمان (فضاهای پر در برابر خالی) و نيز وزن ساختمان را تحت تأثير قرار می دهند، در حالي كه مصالح دسته دوم از نظر نوع و ميزان كاربرد، تأثيری فوق العاده بر هزينه كلی ساختمان دارند و از اين رو شايد از شاخصه های بی نظير معماری كم هزينه يا بالعكس پرهزينه به شمار آيند عموماً در انتخاب دسته اول مصالح مشكلی پيش نمی آيد. برخورداری از تجربه پايه ای و تجربه كار در زمينه ای مشخص و نيز پژوهش بنيادی درباره گونه های مشخص ساختمانی می تواند زمينه هايی را برای انتخاب بهينه مصا, ...ادامه مطلب