باغ

تحقیقات انجام یافته در مورد باغهای تاریخی به طور عمده شامل نحوه شكل گیری، نوع عناصر به كار‌ رفته و نحوه چیدمان و ساختار فضایی آنها است در حالیكه، این مقاله قصد دارد تا علاوه بر موارد فوق به تأثیرگذاری عناصر و اجزاء و كالبد بر كاربر نیز بپردازد ساخت مایه های دست بشر به منظور برآورده كردن نیازهای مادی و معنوی وی بوده و طراح و سازنده با اشراف براین موضوع دست به خلق فضایی میزده تا بتواند نیازهای فطری انسان، به مانند دستیابی به آرامش، را برآورده سازد. در این میان، باغسازی شرقی باغ را فضایی مقدس میداند و نه صرفاً زیبا و در این رهگذار به مفاهیم بینشی در طراحی خود توجه میكند. این مقاله بر آن است تا دو نمونه از باغهای ایرانی و ژاپنی، با سابقه ای كهن و تكامل یافته طی قرون متمادی را به گونهای تطبیقی همراه با نتیجه گیری منطقی به مقایسه بنشیند و با بیان اشتراكات و افتراقات آنها، شیوههای متفاوت طراحی جهت خلق مفهوم واحد را در انطباق با شرایط محیطی و فرهنگی متنوع به مكاشفه بپردازد. نتایج حاكی از آن است كه مؤثرترین راه حصول آرامش در فضا از ترجمان كالبدی اعتقادات مذهبی مردمان حاصل شده اگرچه در فرهنگها و اقلیمهای گوناگون به گونهای متفاوت نمود یافته است